หนังเก่าที่ไม่ควรพลาด “ มหาลัยเหมืองแร่ ”

ชื่อเรื่อง : มหาลัยเหมืองแร่

แนว : ดราม่า , คอมเมดี้

ผู้กำกับ : จิระ มะลิกุล

ผู้ผลิต : จิระ มะลิกุล, ประเสริฐ วิวัฒนานนท์พงษ์ , ยงยุทธ ทองกองทุน

บริษัทที่ผลิต : จีทีเอช

วันที่ฉายครั้งแรก: 17 พฤษภาคม 2548

IMDb : 8.1

วันนี้ขอพูดถึงหนังเก่าสักหน่อยครับกับ “ มหาลัยเหมืองแร่ ” จากนวนิยายรวมชุดของ อาจินต์ ปัญจพรรค์ ศิลปินแห่งชาติ สาขาวรรณศิลป์ พ.ศ. 2534 (ปัจจุบันเสียชีวิตด้วยวัย 92ปี พ.ศ.2470 – 2561) ที่ถูกยกย่องให้เป็นหนึ่งในหนังสือ 100 เล่มที่คนไทยต้องอ่าน ถูกดัดแปรงมาเป็นภาพยนต์โดย จิระ มะลิกุล ที่ได้รับรางวัลการันตีมามายหลายสาขา เช่น รางวัลภาพยนตร์แห่งชาติ สุพรรณหงส์ ครั้งที่ 15 พ.ศ.2549 หรือจะเป็น รางวัลภาพยนตร์ไทย ชมรมวิจารณ์บันเทิง ครั้งที่ 14 พ.ศ.2549 และรางวัลอื่นๆอีกมายมาย

มหาลัยเหมืองแร่ เป็นเรื่องราวของจิระ มะลิกุล เมื่อตอนที่อายุ 22 ปี หลังจากถูกรีไทร์ออกจากมหาลับในปีที่2 มหาลัยจุฬาลงกรณ์ เขาได้เดินทางไปภาคใต้ของประเทศไทยที่จังหวัดพังงา ตำบลกระโสม เพื่อไปของานทำในเหมืองแร่ดีบุกที่ชื่อ “เหมืองกระโสม ทิน เดรดยิง” ในตอนนั้นเหมืองแร่นี้มีในฝรั่งชื่อ (Anthony Howard Gould) เป็นคนดูแล นายจิระจึงของานทำ ถึงจะเป็นงานกรรมกรก็ทำ นายฝรั่งเห็นอย่างงี้จึงถูกใจเลยให้งานทำในเหมืองแร่แห่งนี้ การศึกษาชีวิตจริงในมหาลัยเหมืองแร่จึงเริ่มขึ้น

ความเห็นที่ผมมีต่อหนังเรื่องนี้ เมื่อตอนผมเป็นเด็กอายุไม่กี่สิบปี ผมเคยได้มีโอกาสดูเมื่อตอนที่ร้านเช่าหนังแผ่นซีดียังมีอยู่ ตอนนั้นผมกับพี่ต้องไปเช่าหนังดูกันทุกๆสัปดาห์ แล้วผมก็เดินผ่านมันมาตลอด ไม่เคยหยิบหรือคิดว่าจะดูมันเลย แต่แล้วก็มีวันหนึ่ง ที่ไม่รู้จะดูเรื่องอะไรแล้ว จึงตัดสิ้นใจเช่ามาดูก็ได้ ตอนนั้นภาพจากแผ่นซีดีและทีวีจอนู่นไม่กี่นิ้ว มันไม่ได้อุปสรรคให้ผมเสียความรู้สึกจากการเสพหนังหรือภาพยนต์เรื่องนี้เลย เพราะในหนังเรื่องนี้มีนสอนอะไรมากกว่าที่ผมคิดหรือให้อะไรมากกว่าหน้าปกของมัน ในเรื่องมันจะคอยสอนการมีมิตรภาพ สอนการทำงาน การใช้ชีวิตกับอุปสรรค ได้รู้จักการแก้ปัญหา เพราะกว่าจะได้แร่มาในสมัยนั้นย้อนกลับไปเกือบ 70 ปีเทคโนโยลีและเครื่องมือก็ไม่เท่าปัจจุบัน มันทำให้ผมไม่เคยลืมเลย

และเมื่อไม่กี่วันผมกับมาเห็นภาพยนต์เรื่องนี้อีกครั้งในช่องของ Netflix ผมกดเข้าไปดูอีกครั้งซึ่งภาพที่ได้ตอนนั้นกับตอนนี้คนละเรื่องกันเลย ภาพสวยขึ้นมาก รายละเอียดที่ตอนเด็กไม่เคยมองอย่างการแต่งตัว ฉากประกอบ มุมกล้องต่างๆมันทำให้เห็นฉากบางฉากที่แต่ก่อนดูในทีวีจอนูนไม่ได้ความรู้สึกที่ได้จากภาพนั้นเท่าตอนนี้ และเนื้อเรื่องที่พอโตมาแล้วกับยิ่งเข้าใจมันมากขึ้น ถึงจะเป็นหนังเก่าแต่คุณภาพมันก็ยังอยู่ในตัวของมันเอง ถือเป็นอีกเรื่องในดวงใจผมเลย มหาลัยเหมืองแร่